Tapınak, ibadethâne ya da mâbet; yüce bir varlığa tapınılan ve bazı diğer dinî ritüellerin gerçekleştirildiği kutsal yapı. Öztürkçe sözcüğü tapmak kökünden gelir. ibadethâne sözcüğü Farsça ve mabet sözcüğü Arapça kökenlidir.
Dini terminolojide tapınak herhangi bir dini inanç, gelenek veya akımın dini uygulamalar, adetler, ibadetler ve ritüeller için yapılan, çoğunlukla kutsal kabul edilen yapıdır. Tapınaklar çok çeşitli olabildiği gibi dinden dine büyük farklılıklar gösterir. Bağlı olduğu din ve ibadetlere göre tapınaklar hem yapısal hem de anlamsal açıdan farklı olabilirler. Bir dinde birden çok tapınak türü bulunabilir.
Sıklıkla her din barındırdığı tapınaklara farklı isimler verir. Bu isimlerin yanında bazen tapınak sözcüğü de kullanılırken, Yunan tapınağı gibi, sadece dinin verdiği spesifik isim de olabilir, Cami gibi. Sıklıkla tapınakların, dinin o tip tapınaklara verdiği ismin yanı sıra, özel isimleri de vardır; örneğin, Selimiye Camii (veya Selimiye Camisi).
Dinlerin verdikleri özel isimlerin yanı sıra, belirli bir dinin belirli bir tapınak tipinin dahi ismi farklı kültür ve bölgelerde farklı olabilir.
İbadethane kısaca anlamı, tanımı:
Tapınak : İçinde ibadet edilen, tapınılan yapı, mabet, ibadethane, ibadetgâh.
Mabet : Tapınak. Özel bir konuda, sevgi ve saygı ile bağlanmanın ortaya konulduğu yer.
Kutsal : Tapınılacak veya yolunda can verilecek derecede sevilen, kutsi, mukaddes, lahut. Güçlü bir dinî saygı uyandıran veya uyandırması gereken, kutsi, mukaddes. Tanrı’ya adanmış olan, tanrısal olan. Bozulmaması, dokunulmaması, karşı çıkılmaması gereken, üstüne titrenilen.
Tapmak : İlah olarak tanınan varlığa karşı inancını ve bağlılığını belirli kurallar çerçevesinde göstermek. Tutku ile sevmek, bağlanmak. Birine çok değer vermek.
