Kur’ân-ı kerîmin nasıl okunacağını bildiren ilim. Kıraat ilmi, Kur’ân-ı kerîmin yazıldığı gibi okunmasından ve tevatür yâni sağlam ve güvenilir haber hâlinde çeşitli okunuş şekillerinden bahseder. Faydası; Kur’ân-ı kerîmin kelimelerini telaffuz hususunda, hatâya düşmekten korumak; tahrif ve tağyirden (değiştirilmekten) muhafaza etmektir. Bu da, kıraat imamlarının (âlimlerinin) kıraatini bilmek ve birbirinden ayırmakla mümkündür. Bu ilim, Kur’ân-ı kerîme çok yakın alâkasından dolayı, dînî ilimlerin önde gelenidir. Kıraat ilmini öğrenmek ve öğretmek, müslümanlara farz-ı kifâyedir.
Kıraatin başlangıcı ve esâsı, tevatüre yâni nakle dayanır. Kur’ân-ı kerîmi ilk okuyan, Peygamberimiz Muhammed aleyhisselâmdır. Cebrail aleyhisselâm, her sene bir kerre gelip o âna kadar inmiş olan Kur’ân-ı kerîmi Levh-i mahfuzdaki sırasına göre okur, Peygamber efendimiz de dinler ve tekrar ederdi. Vefat edecekleri sene iki kerre gelip tamâmını okudular. Kur’ân-i kerîm, Arabca’nın yedi lehçesi üzerine nazil oldu. Bu lehçeler; Kureyş, Huzeyl, Sakîf, Hevâzin, Kinâne, Temîm ve Yemen lehçeleridir.
.
Kıraat ilmi ile onun bir parçası sayılan tecvîd ilmi arasında fark vardır. Tecvîd ilmi, önemine binâen ayrı bir ilim dalı olarak mütâlâa edilmiştir. Kıraat ilmi, Kur’ân-ı kerîmin kelimelerinin edâlarındaki keyfiyet ve ihtilâfları nakledenlerine İsnâd ederek bilmek olup, mevzuu da Kur’ân-ı kerîm kelimeleridir. Tecvîd ilmi ise, harflerin mahreç ve sıfatlarına uymak suretiyle, Kur’ân-ı kerîmi hatasız okumayı öğretir.
Cenâb-ı Hak bizleri Kur’ânı Kerîm’in lafzından ve manasından faydalandırsın. Her an Kur’ân-ı Kerîm’in feyiz pınarından kana kana içmeyi nasip eylesin. (Âmin)
