Sünnet, “Hz. Peygamber’in sözleri, uygulamaları ve kendine özgü davranışlarıdır.” Bu yüzden, onun sözlü ifadelerine ve insanlara örneklik teşkil eden fiili uygulamalarına sünnet denir. İlmihal dilinde ise sünnet, “Hz. Peygamber’in yolunu izleyerek yapılan, fakat farz ve vacip kapsamında olmayan iş ve ibadetler” anlamına gelir. Farz namazların öncesinde ve sonrasında kılınan sünnet namazlar, buna örnek olarak gösterilebilir.
Sünnet, Kur’an nurunun bir yansımasıdır, Kur’an’ın hayata bir açılımıdır, Kur’an metninin hayat sahnesine konulmuş canlı şeklidir, İslam’ın pratik ve örnek bir tatbikatıdır. Bunun için Hz. Peygamber tefsir olunmuş canlı bir Kur’an’ı ve yaşayan İslam’ı temsil etmektedir. İşte bu özelliğinden ve işlevinden dolayı sünnet, İslam’ın Kur’an’dan sonraki teşri kaynağıdır. Bu yüzden Müslümanlar sünnete gereken önemi vermeye çalışmışlar, hayatlarının her alanında onun izlerini görmenin gayreti içinde olmuşlardır. Zaten sünnetin canlılığını koruması ve aktüel bir değer kazanması, onun günlük hayatta uygulanmasına bağlıdır.
Bütün bunlardan anlaşıldığı üzere Hz. Peygamber’in sünneti, toplum ve kültüre göre değişen geleneklerden ibaret olmayıp daha çok hayatın değişmez ve kalıcı değerleriyle ilgilidir. Daha genel bir ifadeyle, hayatın değişmez prensiplerini içeren Kur’an’dır. O halde sünnete uymak, bizzat Hz. Peygamber’in yaptığı gibi Allah’ın kitabına uymak demektir. Çünkü Hz. Peygamber, Kur’an’ın hayata katmak istediği bütün değerleri örnek uygulamalarıyla insanlığın önün koymuş, Kur’an’ın doğru anlaşılıp İslam’ın en güzel biçimde yaşanması prensip ve pratik olarak sünnette ifadesini bulmuştur. İslam idealinin pratik örneği sünnetle ortaya konulunca, dünya köklü bir değişikliğe uğramış, İslam dünyayı teslim almış ve cihan ufuklarını aydınlatmıştır. Hz. Muhammed’in peygamberlik yıllarını içeren bu örnek hayatı, onun vefatından sonra da bütün müminlere hem rehber hem de mektep olmuştur. Fahrettin Yıldız
